Γράμμα σε ένα κατσίκι
Δεν πρόλαβα καν να ρωτήσω το όνομά σου μπορώ όμως να σε φαντάζομαι περασμένη στη σούβλα, καλοψημένη... παράπλευρο θύμα του Πάσχα κι ίσως γι αυτό θύμα πραγματικό... Θέλω το θρόνο... οποιοδήποτε θρόνο... θέλω κι εσένα κατσικάκι μου... να καθίσεις δίπλα από το θρόνο μου... να πούμε δυο κουβέντες... για το σύνθετο στο σαλόνι σου... πολύ κιτς βρε κορίτσι μου... δηλαδή εγώ θα λέω... εσύ θα με ακούς με ανοιχτό το στόμα και θα κάνεις μπε μπε... θα σε ανησυχήσω... πως μέσα στο σύνθετό σου κατοικούν κάτι μικροοργανισμοί για ανοικοκύρευτα κατσίκια σαν εσένα από τα σοκολατάκια που έχεις ξεχάσει από πέρσι... πρόσεξε μη με κεράσεις κανένα... γιατί θα αναγκαστείς να με πετάξεις στο πλησιέστερο εφημερεύον... Γι αυτό σκοπεύω να κάνω ποίημα αυτό το χαλασμένο σοκολατάκι... Να σε φτάσει το ποίημα και να λες... ήταν δύσκολα χρόνια... χαλασμένα τα σοκολατάκια... κι οι ποιητές πλήρωναν εφορία... άστα διάλα... ουστ από δω βρωμοκάτσικο... νάρθει το Πάσχα και θα δεις τι παθαίνουν τα κατσίκια που κερνάνε χαλασμένα σοκολατάκια τους ποιητές...
T.Μixos
24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Εμπνευσμένο από Γράμμα σε ένα κορίτσι
Κατσικάκι κατσικάκι
μ' ένα σου σοκολατάκι
μ' έστειλες στο εφημερεύον
κι έχω γίνει αγριεύων
Κατσικάκι θα σε φάω
διόλου δε σε αγαπάω
T.Μixos
24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Εμπνευσμένο από Γράμμα σε ένα κορίτσι
Κατσικάκι κατσικάκι
μ' ένα σου σοκολατάκι
μ' έστειλες στο εφημερεύον
κι έχω γίνει αγριεύων
Κατσικάκι θα σε φάω
διόλου δε σε αγαπάω
αναρτήθηκε από το χρήστη TRIANTAFYLLOS MIXOS Textes et poèmes d' amour στις
24.9.08
3 σχόλια:
Εγραφε γράμμα σε ένα κατσίκι; Τρελός είναι ο άνθρωπος. Και του έδινε το κατσίκι χαλασμένο σοκολατάκι και το έτρωγε; Τί να πει κανείς...
anemona
Σε κορίτσι έγραφε αλλά την έλεγε χαϊδευτικά "κατσίκι μου".
Πώς λένε "γατούλα μου"; Έτσι.
Τριαντάφυλλος
Κι εδώ. Ένα ωραίο κείμενο. Απολαύστε το.
Δεν πρόλαβα καν να ρωτήσω το όνομά σου μπορώ όμως να σε φαντάζομαι πληγωμένη εξοργισμένη αιφνιδιασμένη... δηλητηριασμένη... παράπλευρο θύμα κι ίσως γι αυτό θύμα αληθινό... Θέλω το χρόνο... κάποιο χρόνο... να απαλύνει τα πράγματα... να τους δώσει μια φορά που να επιτρέψει... κάποτε... να πούμε δυο κουβέντες... για το σύνθετο του κόσμου και των συναισθημάτων... για την φορά της ηθικής ανάτασης που πνίγεται στη λάσπη... και να σε καθυσηχάσω... πως πέρα από όλα αυτά... κατοικεί ένα ποίημα για κορίτσια σαν κι εσένα... εμποδισμένο από εξουσίες... να μη φτάσει στο αυτί σου... εμποδισμένο κι από μένα τον ίδιο... που συγκατένευσα στη λάσπη... Γι αυτό σκοπεύω να το κάνω αυτό το ποίημα... να φτάσει ως τ' αυτιά σου... Να πετάξεις το βίο μου... σαν άχρηστο πράγμα... λασπωμένο... Να σε φτάσει το ποίημα και να λες: Ήταν δύσκολα τα χρόνια... μολυσμένα τα χώματα... κι οι ποιητές κοριτσιών εξορία... Και μετά ν΄ακούσω βρισιές επανόρθωσης... γιατί και γαμώτο και άει στον αγύριστο...
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα